آموزش

متد آموزشی وینگ چون بر مبنای توسعه رفلکس‌ها یا همان عکس العمل‌های بدن است. روش‌های آموزش در غالب‌های متنوعی دسته بندی می‌شوند که تعدادی از آنها پس از گذراندن دوره هنرجویی و اخذ درجه استادی یاد گرفته می‌شود.

چی سائو

چی سائو (黐手) یا «دستان چسبان» یک اصل و همچنین تمرینی است که به منظور توسعه رفلکس‌های خودکار و یا عکس العمل‌های غیر ارادی در مبارزه استفاده می‌شود. این شکل منحصر بفرد از تمرین مستقیماً با اصول وینگ چون در ارتباط است و در منطقه‌ای انجام می‌شود که مبارز با حریفش در تماس است. با برقراری تماس، بدن مبارزه نسبت به تمامی حرکات حریف حساس می‌شود. چی سائو در ادامه با تمرینات لات سائو تکمیل می‌شود.

نحوه اجراء چی سائو
لات سائو

لات سائو یا تمرین «دستان غلتان»، در منطقه ایست که دو هنر جو تماس شان را با یکدیگر حفظ می‌کنند در حالیکه تکنیک‌های مختلف را اجرا می‌کنند. به‌وسیله این تمرین دو هنرجو تغییرات در مکانیک، فشار و شدت حرکت بدن حریف را احساس می‌کنند. افزایش میزان حساسیت که توسط این تمرین بدست می‌آید، یه هنرجو کمک می‌کند تا به طور غیر ارادی و بدون فکر کردن، حمله و ضد حمله اش را علیه حریف با دقت، سرعت و تکنیک مناسب اجرا کند. این فرآیند می‌تواند نوعی حافظه ماهیچه‌ای نامیده شود.
بواسطه لات سائو یک مبارز وینگ چون می‌تواند چگونگی حرکات حریف را بدون نگرانی از آسیب دیدن خودش و حریفش بررسی کند.به همین علت است که لات سائو یکی از قسمت‌های کلیدی در آموزش وینگ چون اسسائوت.
لات سائو تمرینی برای میزان حساسیت به منظور کسب واکنش‌ها ی خاص غیر ارادی در چی سائو است.
اگرچه یک فرد عادی ممکن است به این تمرین مثل یک نوع مبارزه بنگرد، اما یک هنر جوی وینگ چون به هیچ عنوان نگرش مبارزه‌ای نسبت به این تمرین ندارد، بلکه آن را به عنوان نوعی تمرین هدفمند جهت افزایش واکنش پذیری در مبارزه در نظر می‌گیرد.

فرم‌های مقدماتی

فرم‌های مقدماتی وینگ چون در بستهٔ آموزشی دوره شاگردی قرار دارد، کاربرد و تکنیک‌های بیشتر در فرم‌های بعدی آموزش داده می‌شوند. در متد وینگ چون هدف هر دوره، آموزش در حد نیاز هنرجو می‌باشد، از این حیث که در هر دوره، آموزش بر مبنای آن چیزی است که از قبل هنرجو آموخته‌است. بدین ترتیب فرد به سرعت درک بیشتری نسبت به داشته‌های قبلی و جدیدش پیدا می‌کند.ممکن است هنرجو در ابتدا قسمت‌های مقدماتی راوقتی که آموزش می‌بیند، بطور کامل درک نکند (اگرچه با توضیحات مربی با توجه به درجه اش درک محدودی نسبت به آنها پیدا می‌کند)، به هر حال آموزش‌های اولیه به عنوان شالودهٔ اصلی در درجات بالاتر محسوب می‌شود.

سیو نیم تائو

سیو نیم تائو یا «فرم ایده‌های کوچک» شامل فرم پا به همراه حرکات سنتی دست می‌باشد.

چام کیو

فرم‌های پیشرفته
موک یانگ جونگ، وسیله تمرین مقدماتی و پیشرفته
چی سائو فرم‌های گوناگونی دارد که قسمتی ار آنها تنها وقتی آموزش داده می‌شود که فرد به یک مربی باصلاحیت تبدیل شده باشد. در زیر جزئیات بیشتری در مورد فرم‌های پیشرفته وینگ چون می‌خوانید:

بیو جی

بیو جی (به معنای «انگشتان پیشرو») کاربرد تکنیک‌های دست(منظور از دست در اینجا، کف دست می‌باشد) باز را در بر می‌گیرد.(در مقابل تکنیک‌های دست بسته(همان مشت))یه همین خاطر است که این اسم بر آن نهاده شده‌است.

آدمک چوبی

موک یان جونگ لفظ به لفظ به معنای «ستون چوبی که به عنوان یک آدمک استفاده می‌شود» می‌باشد، در واقع جای یک حریف فرضی تمرینی را می‌گیرد. اگرچه آدمک چوبی را نمی‌توان به عنوان یک حریف هوشمند در نظر گرفت اما می‌تواند نماینده نیرو و انرژی حریف باشد.

سیستم درجه بندی

یکی از ویژگی‌های وینگ چون سیستم آموزش سازمان یافته اش می‌باشد. در حالیکه بسیاری از سبک‌های رزمی با روش غیر یکنواختی آموزش می‌دهند، ساختار سیستم مانند دوره‌های تحصیلی در مدارس است. بگونه‌ای که هر سطح روی سطح قبلی بنا می‌شود.
بر خلاف مدل آموزش سنتی استاد-شاگردی که یک شاگرد سالها یا حتی تا اخر عمر به دنبال استادش بود، متد آموزشی IWTA به همه هنرجویان تضمین می‌دهد که در هر درجه تحصیلات کامل را دریافت کند. یک فرد پر مشغله که در هفته تنها دو بار فرصت ورزش کردن دارد، هرگز ایده‌های مهمی که همکلاسی‌های تمام وقت، که ظاهراً همیشه در کلاس هستند (که یک امتیاز ناعادلانه‌است)، دریافت می‌کنند را از دست نمی‌دهد.

درجات شاگردی

دوره آموزش وینگ چون شامل دوازده درجه شاگردی است که دو فرم ابتدایی سیو نیم تائو و چام کیو بعلاوهٔ تمرینات و کاربردهای چی سائو را پوشش می‌دهد. در کنار ترکیبات مختلف دست در سیو نیم تائو، مجموعه استانداردی از فرم‌های پا نیز در این دوره یاد گرفته می‌شود.
درجات شاگردی بر مبنای عناوینی که در هر دوره آموزش داده می‌شود، به سه بخش تقسیم می‌شود:
درجات ۱ تا ۴، یادگیری مهارتهای پایه‌ای در سه فاصله مبارزاتی
درجه یک - مبانی اصولی سبک و مهارتهای حرکتی، درگیر شدن در فاصله دور، شروع سیو نیم تائو
درجه دوم - مبارزه در فاصله دور به همراه پل زدن ها، کل «سیو نیم تائو»
درجه سوم - گذار از فاصله حملاتی دور به فاصله میانی
درجه چهارم - گذار از از فاصله حملاتی میانی به فاصله نزدیکو شروع فرم «چام کیو»
درجات ۵ تا ۸،
درجه پنجم - حملات در فاصله کوتاه و مبارزه هم‌زمان با هر دو دست
درجه ششم -
درجه هفتم -
درجه هشتم -
درجات ۹ تا ۱۲، کاربردها
درجه نهم - در مقابل تک مهاجم
درجه ده - در مقابل دو مهاجم
درجه یازدهم - در مقابل تک مهاجم مسلح به سلاح سرد
درجه دوازدهم - در مقابل دو مهاجم مسلح به سلاح سرد
در درجه ۹ شاگردی هنرجو نه تنها باید سبک را به خوبی بشناسد (همچنین در درجه ۸) بلکه باید به خوبی از کاربردهای آن استفاده کند.مهارت تنها تفاوت مهم بین این دو درجه‌است، که بسته به مدرسه‌ای که هنرجو تحت تعلیم است، درجه ۸ و ۹ می‌تواند با عنوان کمربند مشکی برابری کند. البته هیچ اجماعی روی این مسئله وجود ندارد چون هیچ مقایسه قراردی وریمی در این بین وجود ندارد.
در بعضی مدارس درجات مختلف با تی شرت‌های مختلف مشخص می‌شوند، مثل لباس با رنگ سفید تا درجه پنجم، خاکستری برای درجه ۵ تا ۸ و مشکی برای درجه ۹ تا ۱۲.

درجات مربیگری

در ادامه درجات شاگردی ۱۲ درجه استادی نیز وجود دارد. در سطوح مربیگری، هنرجو تمرینات را در غالب برنامه‌های پیشرفته وینگ چون WT آغاز می‌کند.

بیو جی

موک یان جونگ (آدمک چوبی)
لوک دیم بون کوآن فا («نیزه شش و نیم نقطه ای» یا چوب بلند)
بارت چام دائو (قداره برنده هشتی شکل یا شمشیر پروانه‌ای شکل)
سطوح مربیگری به خودی خود سه بخش تقسیم می‌شود:
1-.۱ تا ۴ تکنسینی
2-.۵ تا ۸ پراکتسینی
3-.۹ تا ۱۲ فیلسوفی
هر یک از اسم‌های سه قسمت ایده و کانونی مرکزی در ورای چگونگی مبارزه دارد که در نسبت به همان سطح انتظار می‌رود. از یک تکنسین انتظار می‌رود که با تکنیک‌هایش مبارزه کند. از یک پراکتسین انتظار می‌رود که یک مبارز تجربی کامل باشد و یک فیلسوف باید عناصر عقلی و معنوی را به خوبی درک کرده باشد.

تشکیلات و ترقی

سازمان رسمی و فراگیر وینگ چون با نام انجمن بین‌المللی وینگ چون می‌باشد. اداره مرکزی وینگ چون درهنگ کنگ است که توسط استاد بزرگ لئونگ تینگ رهبری می‌شود. انجمن بین‌المللی وینگ چون در بیش از ۶۰ کشور دنیا شعبه داشته و طرفداران بسیاری در دنیای غرب دارد. امروزه بیش از ۲۰۰۰ مدرسه وینگ چون تنها در اروپا وجود دارد، که بیشتر آنها در کشور آلمان و همسایگانش می‌باشد.با بیش از ۱٫۰۰۰٫۰۰۰ هنرجو در سرتاسر دنیا، انجمن بین‌المللی وینگ چون یکی از بزرگ‌ترین سازمان‌های هنرهای رزمی می‌باشد. سازمان این رشد و ترقی را اساساً مدیون شاگرد ارشد آلمانی لئونگ تینگ، یعنی کیت کرنشپشت می‌باشد. سازمان اروپایی وینگ چون در قصر لانگنزل در کشور آلمان واقع شده‌است که بطور تمام وقت و بیش از ۶ ساعت در روز، وینگ چون را به هنرجویان علاقه مند آموزش می‌دهد. در اروپای شرقی، وینگ چون از سال ۱۹۸۵ حضور دارد که مرکز اصلی اش کشور مجارستان می‌باشد.

کاربردی بودن

آموزش وینگ چون به نیروهای امنیتی یگان‌های ویژه پلیس و بادی گاردها از ویژگی‌های اساسی وینگ چون کاربردی بودن آن است. بطوریکه توسط نیروهای پلیس بیش از ۵۶ کشور دنیا بکار گرفته شده‌است.در این میان آن چیزی که بیش از همه جلب توجه می‌نماید، حضور اکثر قریب به اتفاق نیروهای امنیتی کشورهای توسعه یافته در لیست وینگ چون کاران می‌باشد. به عنوان مثال:
1-.آمریکا: تکاوران تفنگدار دریایی آمریکا (U.S Marin Corps)، تیم رهایی گروگان FBI و CIA
2-.بریتانیای بزرگ(انگلستان): sas
3-.روسیه: SOBR
4-.فرانسه: RAID، GIGN
5-.آلمان: GSG۹، SEK، PSK، MEK، PSG و...
6-.ایتالیا: NOCS، GIS
7-.اسپانیا: GEO چین: پلیس هنگ کنگ
8-.هلند: BBE، BSB، Rk
9-.سوییس: Enzi an، Argus، Barracuda
10-.و...
11-.
این تنها گوشه‌ای از نیروهای امنیتی می‌باشد که از وینگ چون جهت دفاع غیر مسلحانه بهره می‌گیرند. در حال حاضر بیش از ۷۵٪ نیروهای امنیتی اروپایی یا به طور کامل مشغول فراگیری وینگ چون می‌باشند و یا اصول و تعدادی از تکنیک‌های برگزیده آن را آموزش می‌بینند.
منبع: رزمی کار